Sejak kebelakangan ini, saya telah mendapati ada peningkatan aktiviti dalam usaha menggalakan anak bangsa kita untuk terus menuntut ilmu. Sebagai contoh kelmarin, Pusat Kebangsaan E-Kerajaan telah menerima 90 orang anak bangsa kita untuk mengikuti program ICT selama 3 bulan. Sementara itu, pada Sabtu lepas, seramai 278 pemohon telah berjaya untuk mengikuti pengambilan pertama Skim Pembangunan Kapasiti Manusia untuk Sektor Swasta. Kita boleh membaca perkara ini dengan lebih lanjut di sini dan sini.
Bagi saya semua ini adalah satu perkembangan yang positif kepada negara kita. Kerajaan telah mengambil langkah yang bijak dalam usaha memantapkan sumber tenaga manusianya. Saya yakin negara kita akan memperolehi sumber tenaga manusia yang berilmu, berkemahiran dan berinovasi. Semua ini sejajar dengan hasrat negara kita seperti yang terkandung dalam wawasan negara 2035.
Namun begitu dari apa yang saya baca dan fahami, kesemua ini berasakan dengan paradigma bahawa pihak swasta akan memberikan peluang perkerjaan kepada para perserta yang terlibat. Rata-rata program-program yang dijalankan menjurus kepada pengalibatan pihak swasta untuk memikul tanggungjawab dalam penyediaan perkerjaan yang bersesuaian. Persoalannya apakah pihak swasta kita mampu untuk memberikan gaji yang bermakna (meaningful income) kepada kesemua bakal-bakal graduan tersebut?
Selain daripada itu juga saya mempunyai kekhuatiran yang negara kita besar kemungkinan "missing the whole point or picture" mengenai isu pengangguran. Saya khuatir sebilangan daripada kita mempunyai tanggapan bahawa punca pengangguran di dalam negara adalah disebabkan kurang kemahiran dan pendidikan bagi sebilangan besar anak bangsa kita. Maka kerana itulah pihak swasta kita telah memilih perkerja asing daripada anak bangsanya sendiri. Berasaskan kepada kefahaman ini, negara kita telah bertindak secara agresif dalam menyediakan program-program pendidikan.
Apa-apa pun jua, pihak Kerajaan kita telah mengambil langkah yang bijak dalam memberikan peluang kepada anak bangsa kita untuk terus menimba ilmu dan kemahiran. Akan tetapi perjalanan negara kita dalam memberikan peluang perkerjaan kepada mereka-mereka yang terlibat adalah masih jauh. Bagi saya, hanya bantuan serta sokongan pihak Kerajaan secara berterusan dapat menghasilkan kejayaan yang diharap-harapkan. Sesungguhnya pihak Kerajaan kita mempunyai kuasa dan kapasiti untuk berbuat demikian.